Rasulullah (sallalahu aleyhi vessellem), ashabından vefat eden birisi hakkında:

“-Keşke doğduğu yerden başka bir yerde ölseydi” dedi.

İbn Cevzi bu hadisi uydurma hadislerle ilgili yazdığı “el-Mevduat” adlı eserinde yer vermiştir. Ancak İmam Suyuti bu değerlendirmenin doğru olmadığını bildirmiştir. Hafız İbn Hacer ise, -senedinde HUZEYL adındaki ravi zayıf olduğu için- bu rivayetin zayıf olduğunu belirtmiştir. (bk. Suyuti, Şerhu Süneni İbn Mace, 1/116).

es-Sindi de Suyuti’nin verdiği bilgiye yer vermiştir. Ayrıca, söz konusu Huzeyl ismindeki ravi, Buhari, İbn Adi, İbn Hibban tarafından da zayıf ravi olarak değerlendirilmiştir. İbn Main ise, özellikle bu rivayetin “münker” kabul edilemez olduğunu vurgulamıştır. (bk. Sindi, haşiyetu’s-Sindi alaSüneni İbn Mace, 1/491)

Ebu Bekir el-Kinani de yukarıdaki bilgilere yer vermiş, ayrıca başka bir rivayeti söz konusu etmiş ve onun da zayıf olduğunu bildirmiştir. (bk. Misbahu’z-Zücace fi Zevaidi İbn Mace, 2/54)

– Taberani de bu konuda daha uzunca bir rivayeti İbn Abbas’tan naklen aktarmıştır. Heysemi ise, senedinde yer alan Amr b. el-Husayn “metruku’l-hadis” olduğundan bu rivayetin zayıf olduğunu bildirmiştir. (bk. Mecmau’z-Zevaid, 2/318)

Kişinin, öldüğü yerin kabristanına defnedilmesi müstehaptır.

İstisnalar olmakla birlikte sahabe-i kiram genellikle vefat ettikleri yerlerde defnolunmuşlardır.

Ölenin vasiyetinin bulunması, mezarın yakınları tarafından ziyaret edilmesinin zor olması, yolunun olmaması gibi hususlar ise kabrin nakli için geçerli mazeret sayılmaz.