(sallallâhu aleyhi ve sellem)
Allah Resûlü’nün (sallallahu aleyhi ve sellem) sade yaşantısı her alanda açık bir şekilde görülmektedir. O tok gözlü bir insan olup başkalarına ikramı severdi. Kendisinin yemesinden daha çok başkasının doymasından ve rahatından zevk alırdı. Onun için hiçbir zaman lezzetli ve mükellef sofralarda yemek yemesi nasip olmamıştı. Bütün bir hayat boyunca saf buğday unundan yapılmış bir ekmek
Peygamber Efendimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) yapmış olduğu şifa duası (El, ağrıyan yere konur ve öyle okunur) اَللَّهُمَّ رَبَّ النَّاسِ ، مُذْهِبَ البَأْسِ ، اِشْفِ أَنْتَ الشَّافِي ، لَا شَافِيَ إِلاَّ أَنْتَ شِفَاءً لَا يُغَادِرُ سَقَماً “Allahım! Ey insanların Rabbi ve ey ıstırapları dindiren! Şifa ihsan et.
Allah, kâinat ve insan konusunda son sözü, varlık ağacının çekirdeği, kâinat kitabının ille-i gâiyesi ve Hakk’a davetin en gür sesi olan Hazreti Muhammed (sallallâhu aleyhi ve sellem) söylemiştir. “Gayb” ve “Gaybü’l-gayb”ın son habercisi O, eşya ve hâdiselerin yanıltmayan yorumcusu O, insan ve Yaratıcı münasebetini hem de herhangi bir iltibasa meydan vermeyecek şekilde ortaya koyan O